Stel dat het allemaal van jou afhangt

In hun column van 22 april jl. staat een gedicht dat ik graag met je deel. Het heeft alles te maken met De Verlichting!
Volgens David en Arjan zijn de meeste mensen onbewust niet bang dat iets mislukt, maar juist dat het lukt. Want als het lukt steek je je kop boven het maaiveld uit. En dan vindt iedereen opeens iets van je. Als het lukt, zou je buiten de groep kunnen vallen. Dat vinden we allemaal doodeng. Marianne Williamson schreef er in 1992 een prachtig gedicht over.

Het gedicht

Onze diepste angst is niet dat we ontoereikend zijn
Onze diepste angst is dat we oneindig krachtig zijn
Het is ons licht, niet onze duisternis,
waarvoor we het allerbangst zijn
We vragen ons af: wie ben ik
dat ik aantrekkelijk, getalenteerd en geweldig zou zijn?
Maar wie ben jij om het niet te zijn?

Er is niets verheffends aan
je kleiner voor te doen dan je bent,
zodat de mensen om je heen zich
niet onzeker gaan voelen
Als jij je licht laat schijnen, geef je anderen
onbewust toestemming dat ook te doen
Als jij bevrijd bent van je angst
bevrijdt jouw aanwezigheid automatisch anderen.

‍